نورافکن - مــن او

آن که از دنیا اندوهناک است ، از قضاى خدا خشمناک است . و آن که از مصیبتى که بدو رسیده گله آرد ، از پروردگار خود شکوه دارد و آن که نزد توانگر رفت و به خاطر مالدارى وى از خود خوارى نشان داد دو ثلث دینش را به باد داد ، و آن که قرآن خواند و مرد و راه به دوزخ برد از کسانى بود که آیات خدا را به فسوس گرفت و افسانه شمرد ، و آن که دلش به دوستى دنیا شیفته است دل وى به سه چیز آن چسبیده است : اندوهى که از او دست بر ندارد ، و حرصى که او را وانگذارد ، و آرزویى که آن را به چنگ نیارد . [نهج البلاغه]

نورافکن

( دوشنبه 88 دی 14 ساعت 2:49 عصر )

· پیش نویس:

نورافکن موجود عجیبی است! هم میتواند چنان روشن کند که همه زوایای ماجرا بدون هیچ سایه ای دیده شود و هم میتواند کور کند... کورِ کور... جوری که هیچ زاویه ای از ماجرا دیده نشود! بستگی دارد به کدام سو بگیریمش. بعضی چیزها خاصیت نورافکن دارند.

مثل قرآن!

از یک طرف چنان سرشار از حقیقت است که میتواند "علی" بسازد؛ اما گاهی ممکن است برود بالای نیزه و نور بیاندازد در چشمهای سپاه همان "علی" تا کورشان کند و حقیقت را نبینند!

و تو میتوانی بگویی نورافکن بد است یا خوب؟

منِ من: دستم میلرزد ، نوک مداد را میگذارم روی خانه ها... کدام را پر کنم؟

منِ دیگر: کاش بهتر خوانده بودمش

منِ او: ... یجعل لکم فرقانا...

· پس نویس:

1- بپا! پر از نورافکنه... کور نشی!

2- نور رو ولش... ببین علی کجاست!

3- فکر هیچ کس رو نشخوار نکن.. حتی اگه نور از طرف اون بیاد!

· با تو می گویم نویس:

قرار این نبود... یا بود؟ شایدم من حواسم نبود وقتی قرار میذاشتیم

نویسنده: بی نشان

منِ تو